به گزارش قدس خراسان، در دنیای امروز، طرح‌های بلندمرتبه‌سازی به عنوان یکی از ابزارهای مؤثر در مدیریت شهری و بهینه‌سازی فضاهای شهری مطرح هستند. درون شهر مشهد نیز پهنه‌های وسیعی دارد که می‌توان از آن‌ها برای استفاده بهینه از زمین و ارائه خدمات شهری بهتر بهره برد که براساس آن، ضمن بهره‌مندی از ظرفیت‌های داخل شهر، نیاز نباشد مردم را نیز برای برخورداری از مسکن به خارج از شهر و مناطق دور افتاده سوق داد.
سیزدهم آبان امسال، معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خراسان رضوی اعلام کرد: «پس از یک سال تلاش مشترک همه دستگاه‌های متولی، طرح جایگزین زندان مرکزی مشهد تهیه و پس از طی مراحل قانونی، به اتفاق آرا به تصویب کمیسیون ماده ۵ استان رسید»؛ طرحی که می‌تواند بخش خوبی از نیاز مردم مشهد به مسئله مسکن را پوشش دهد؛ اما اینکه این طرح بر چه اساسی به نتیجه رسیده و آیا الزامات بلندمرتبه‌سازی در آن دیده شده، موضوعی است که در گفت‌وگو با مشاور این طرح مطرح کرده‌ایم.
افزایش جمعیت ۱۳ هزار نفری در یک پهنه ۱۵۰ هکتاری
مشاور طرح تعیین محدوده‌های دارای قابلیت بلندمرتبه‌سازی شهر مشهد، در گفت‌وگو با قدس خراسان درباره چگونگی این اتفاق می‌گوید: هنگامی که مسئله انتقال زندان به محدوده خارج از شهر مطرح شد، دو گزینه مدنظر قرار گرفت؛ ابتدا اینکه اراضی زندان همانند اراضی اطراف، در قالب اراضی ریزدانه تفکیک و واگذار شود و هزینه انتقال زندان به خارج از شهر در قالب قانون مولدسازی از محل این قطعات ریزدانه پیش‌بینی شود. دوم اینکه سطح اشغال را در این پهنه‌ها کاهش دهیم و برای ساکنان محدوده کاربری‌های مختلف فضای سبز، آموزشی و... بسازیم.
محمد شفیعی همچنین درباره طرح بلندمرتبه‌سازی زمین زندان مرکزی مشهد بیان می‌کند: حدود پنج ماه است یک پهنه ۱۵۰هکتاری که به صورت مستقیم و غیرمستقیم متأثر از این پهنه‌هاست، مورد مطالعه قرار گرفته و در این مدت شاید از معدود طرح‌های بلندمرتبه‌سازی شهر باشد که همه پیوست‌های زیست‌محیطی، ترافیکی، پدافند غیرعامل و حتی پیوست اجتماعی برای آن تهیه شده و در کمیسیون ماده ۵ نیز بررسی شده و به تأیید رسیده است. این پهنه به محدوده ایستگاه قطارشهری و حمل و نقل عمومی نسبتاً نزدیک است. ساخت پارکینگ و مدل‌سازی ترافیک در آن پیش‌بینی شده که مطالعات ترافیک آن باید به تأیید شورای همتای استان برسد.
مشاور طرح تعیین محدوده‌های دارای قابلیت بلندمرتبه سازی شهر مشهد، با اشاره به مسائل مختلف در پیوست ترافیک طرح تأکید می‌کند: مطالعات ترافیکی ما نشان می‌دهد میزان جذب و تولید سفر در این محدوده نسبت به طرح‌های گذشته عدد بالاتری را شامل نمی‌شود و حتی کاهش نیز خواهد داشت؛ چون در مطالعات پیشین در این محدوده، کاربری تجاری گسترده‌ای پیش‌بینی شده بود که حدود ۱/۷ کاربری تجاری با تراکم ۵۰۰ درصد فقط در محدوده زندان در نظر گرفته شده بود و اکنون با توجه به اینکه عمده این قطعات مسکونی بوده، تولید و جذب سفر در چنین قطعاتی کمتر از کاربری تجاری و اداری است به علاوه اینکه در شبکه معابر نیز معبر جایگزین و موازی پیش‌بینی شده که بار ترافیک به خیابان شهید قانع و سایر معابر موجود تحمیل نشود. دانشگاه‌های منطقه نیز با فاصله از این محدوده قرار دارند که تأثیر چندانی در افزایش بار ترافیک نخواهند داشت.
بلندمرتبه‌سازی این اراضی بر اساس کاهش سطح اشغال زمین است
شفیعی با بیان اینکه جمعیت‌پذیری منطقه را طی دو مرحله طراحی کردیم، می‌گوید: ابتدا به این مسئله پرداختیم که این منطقه به خودی‌خود چقدر جمعیت‌پذیری خواهد داشت. با بررسی‌های صورت گرفته، جمعیت‌پذیری این محدوده حدود ۹هزار و ۲۰۰ نفر پیش‌بینی شد که اگر هر خانوار را ۳/۵ نفر در نظر بگیریم، ۲هزار و ۷۰۰ واحد ایجاد می‌شود. دوم اینکه پهنه‌های مجاور منطقه شامل محدوده‌ای ۲۰۰ هکتاری است و حدود ۴ هزار نفر افزایش جمعیت خواهد داشت. در مجموع ۱۳هزار نفر در این پهنه‌ها افزایش جمعیت ایجاد خواهد کرد که برای این ۱۳ هزار نفر کاربری‌های آموزشی، ورزشی، فضای سبز و فرهنگی نه تنها به اندازه سرانه‌های طرح تفصیلی؛ بلکه مازاد بر آن نیز طراحی و پیش‌بینی شده است. پهنه بلندمرتبه این اراضی ۳۵ هکتار بوده که ۹هزار و ۲۰۰ نفر افزایش جمعیت خواهد داشت.
وی ادامه می‌دهد: اگر می‌خواستیم با انتقال زندان زمین‌های این منطقه را همانند مناطق همجوار تفکیک و واگذار کنیم، حدود ۸ هزار و ۵۰۰ نفر جمعیت در این مناطق اسکان پیدا می‌کرد که شامل ۴۲۰ قطعه و پلاک پنج طبقه‌ای با ۲هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی بود و اکنون نیز با بلندمرتبه‌سازی حدود ۲هزار و ۷۰۰ واحد مسکونی ایجاد می‌شود. بلندمرتبه‌سازی الزاماً به معنای افزایش تعداد واحد و جمعیت نیست و انواع مختلفی دارد؛ یک نوع بلندمرتبه‌سازی می‌تواند حداکثر استفاده را از زمین برده و تراکم را بسیار بالا ببرد و جمعیت مازادی نسبت به کوتاه‌مرتبه ایجاد کند؛ ولی گاهی تفاوت چندانی میان سکونت کوتاه‌مرتبه و بلندمرتبه در تعداد واحد و جمعیت وجود ندارد و در هر دو ثابت است. با این تفاوت که سطح اشغال زمین کاهش می‌یابد که در بلندمرتبه‌سازی این اراضی سطح اشغال زمین را به ۱۵ درصد کاهش دادیم تا بخشی از زمین برای افزایش سرانه کاربری‌های ورزشی، آموزشی، فضای سبز و فرهنگی آزاد شود.
افزایش جمعیت ۱۳ هزار نفری در یک پهنه ۱۵۰ هکتاری
مشاور طرح تعیین محدوده‌های دارای قابلیت بلندمرتبه‌سازی شهر مشهد، در گفت‌وگو با قدس خراسان درباره چگونگی این اتفاق می‌گوید: هنگامی که مسئله انتقال زندان به محدوده خارج از شهر مطرح شد، دو گزینه مدنظر قرار گرفت؛ ابتدا اینکه اراضی زندان همانند اراضی اطراف، در قالب اراضی ریزدانه تفکیک و واگذار شود و هزینه انتقال زندان به خارج از شهر در قالب قانون مولدسازی از محل این قطعات ریزدانه پیش‌بینی شود. دوم اینکه سطح اشغال را در این پهنه‌ها کاهش دهیم و برای ساکنان محدوده کاربری‌های مختلف فضای سبز، آموزشی و... بسازیم.
محمد شفیعی همچنین درباره طرح بلندمرتبه‌سازی زمین زندان مرکزی مشهد بیان می‌کند: حدود پنج ماه است یک پهنه ۱۵۰هکتاری که به صورت مستقیم و غیرمستقیم متأثر از این پهنه‌هاست، مورد مطالعه قرار گرفته و در این مدت شاید از معدود طرح‌های بلندمرتبه‌سازی شهر باشد که همه پیوست‌های زیست‌محیطی، ترافیکی، پدافند غیرعامل و حتی پیوست اجتماعی برای آن تهیه شده و در کمیسیون ماده ۵ نیز بررسی شده و به تأیید رسیده است. این پهنه به محدوده ایستگاه قطارشهری و حمل و نقل عمومی نسبتاً نزدیک است. ساخت پارکینگ و مدل‌سازی ترافیک در آن پیش‌بینی شده که مطالعات ترافیک آن باید به تأیید شورای همتای استان برسد.
مشاور طرح تعیین محدوده‌های دارای قابلیت بلندمرتبه سازی شهر مشهد، با اشاره به مسائل مختلف در پیوست ترافیک طرح تأکید می‌کند: مطالعات ترافیکی ما نشان می‌دهد میزان جذب و تولید سفر در این محدوده نسبت به طرح‌های گذشته عدد بالاتری را شامل نمی‌شود و حتی کاهش نیز خواهد داشت؛ چون در مطالعات پیشین در این محدوده، کاربری تجاری گسترده‌ای پیش‌بینی شده بود که حدود ۱/۷ کاربری تجاری با تراکم ۵۰۰ درصد فقط در محدوده زندان در نظر گرفته شده بود و اکنون با توجه به اینکه عمده این قطعات مسکونی بوده، تولید و جذب سفر در چنین قطعاتی کمتر از کاربری تجاری و اداری است به علاوه اینکه در شبکه معابر نیز معبر جایگزین و موازی پیش‌بینی شده که بار ترافیک به خیابان شهید قانع و سایر معابر موجود تحمیل نشود. دانشگاه‌های منطقه نیز با فاصله از این محدوده قرار دارند که تأثیر چندانی در افزایش بار ترافیک نخواهند داشت.
بلندمرتبه‌سازی این اراضی بر اساس کاهش سطح اشغال زمین است
شفیعی با بیان اینکه جمعیت‌پذیری منطقه را طی دو مرحله طراحی کردیم، می‌گوید: ابتدا به این مسئله پرداختیم که این منطقه به خودی‌خود چقدر جمعیت‌پذیری خواهد داشت. با بررسی‌های صورت گرفته، جمعیت‌پذیری این محدوده حدود ۹هزار و ۲۰۰ نفر پیش‌بینی شد که اگر هر خانوار را ۳/۵ نفر در نظر بگیریم، ۲هزار و ۷۰۰ واحد ایجاد می‌شود. دوم اینکه پهنه‌های مجاور منطقه شامل محدوده‌ای ۲۰۰ هکتاری است و حدود ۴ هزار نفر افزایش جمعیت خواهد داشت. در مجموع ۱۳هزار نفر در این پهنه‌ها افزایش جمعیت ایجاد خواهد کرد که برای این ۱۳ هزار نفر کاربری‌های آموزشی، ورزشی، فضای سبز و فرهنگی نه تنها به اندازه سرانه‌های طرح تفصیلی؛ بلکه مازاد بر آن نیز طراحی و پیش‌بینی شده است. پهنه بلندمرتبه این اراضی ۳۵ هکتار بوده که ۹هزار و ۲۰۰ نفر افزایش جمعیت خواهد داشت.
وی ادامه می‌دهد: اگر می‌خواستیم با انتقال زندان زمین‌های این منطقه را همانند مناطق همجوار تفکیک و واگذار کنیم، حدود ۸ هزار و ۵۰۰ نفر جمعیت در این مناطق اسکان پیدا می‌کرد که شامل ۴۲۰ قطعه و پلاک پنج طبقه‌ای با ۲هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی بود و اکنون نیز با بلندمرتبه‌سازی حدود ۲هزار و ۷۰۰ واحد مسکونی ایجاد می‌شود. بلندمرتبه‌سازی الزاماً به معنای افزایش تعداد واحد و جمعیت نیست و انواع مختلفی دارد؛ یک نوع بلندمرتبه‌سازی می‌تواند حداکثر استفاده را از زمین برده و تراکم را بسیار بالا ببرد و جمعیت مازادی نسبت به کوتاه‌مرتبه ایجاد کند؛ ولی گاهی تفاوت چندانی میان سکونت کوتاه‌مرتبه و بلندمرتبه در تعداد واحد و جمعیت وجود ندارد و در هر دو ثابت است. با این تفاوت که سطح اشغال زمین کاهش می‌یابد که در بلندمرتبه‌سازی این اراضی سطح اشغال زمین را به ۱۵ درصد کاهش دادیم تا بخشی از زمین برای افزایش سرانه کاربری‌های ورزشی، آموزشی، فضای سبز و فرهنگی آزاد شود.
نظر شما